Breaking the Word

St. Luke, Evangelist, Friday – 18^th October 2019 — Gospel: Lk 10,1-9

Baptized for God’s mission

In his instructions to the seventy disciples, Jesus provided detailed guidelines on how they were to conduct their mission. Luke, the evangelist, was one disciple who experienced what it meant to be commissioned by God. Even though he was not a direct witness of the life and preaching of the Lord, he understood that from baptism everyone is called to a mission and to respond to the Spirit’s promptings. Luke felt that he was called to put the service of God first and to proclaim the peace of Christ always. And so, he joined Paul at Troas and accompanied him in his missionary work to Philippi (Acts 16,6-12). He remained as Paul’s as fellow worker (Philm 24) and companion during his imprisonment in Rome (2 Tim 4,11). Luke often called Lucius (Rom 16,21) was the beloved physician (Col 4,14) and a learned man. Neither Luke nor the seventy disciples were unique in their qualifications. What equipped them for service was their awareness of Jesus’ power, love, and his vision for all humanity.

எழுபது சீடர்களுக்கு இயேசு அளித்த அறிவுறுத்தல்களில், அவர்கள் எவ்வாறு தங்கள் பணியை செயல்படுத்த வேண்டும் என்பதற்கான வழிகாட்டுதல்களையும் அவர் வழங்கினார். கடவுளால் நியமிக்கப்பட்டவர்கள் அனுபவித்ததை சீடரான நற்செய்தியாளர் லூக்காவும் அனுபவித்தார். ஆண்டவரின் வாழ்க்கை மற்றும் போதனையின் நேரடி சாட்சியாக அவர் இல்லாவிட்டாலும், திருமுழுக்கின் வழியாக எல்லோரும் பணிவாழ்வுக்கு அழைக்கப்படுகிறார்கள் என்பதையும், ஆவியின் தூண்டுதல்களுக்கு திருமுழுக்கு பெற்றோர் பதிலளிப்பதையும் அவர் புரிந்து கொண்டார். கடவுளின் சேவையை முதலிடத்தில் வைக்கவும், கிறிஸ்துவின் அமைதியை எப்போதும் அறிவிக்கவும் தான் அழைக்கப்பட்டதாக லூக்கா உணர்ந்திருந்தார். ஆகவே, அவர் பவுலுடன் துரோவாவில் இணைந்து பிலிப்பு நகருக்கு மறைப்பணி ஆற்றச் சென்றார் (திருத்தூதுபணி 16,6-12). உரோமை சிறையில் பவுல் இருந்த போது உடன் தோழராகவும் (2 திமோ 4,11) மற்றும் சக ஊழியாகராகவும் (பிலமன் 24) இருந்தார். லூகியு (உரோ 16,21) என்று அழைக்கப்படும் லூக்கா அன்பான மருத்துவராகவும் (கொலோ 4,14) மற்றும் கற்றறிந்த மனிதராகவும் திகழ்ந்தார். லூக்காவோ அல்லது எழுபது சீடர்களோ அவர்களின் தகுதிகளில் தனித்துவமானவர்கள் அல்ல. இயேசுவின் வல்லமை, அன்பு, மற்றும் எல்லா மானிடரையும் உள்ளடக்கிய கருணை பற்றிய விழிப்புணர்வு தான் அவர்களின் மறைப்பணி வாழ்வுக்கு உதவியது.

28^th Week in Ord. Time, Thursday – 17^thOctober 2019 — Gospel: Lk 11,47-54

Key of God’s knowledge

Jesus accuses the Pharisees of “taking away the key of knowledge”. It is a key that unlocks the meaning of the Scripture, brings men to the knowledge of God and grants entrance into His Kingdom. Jesus not only blamed them for not attaining any wisdom, but of their teaching that prevented others from knowing the truth. As experts of the law, the Pharisees were holding the right to the interpretation of the Scriptures. Due to this, they closed their minds to God’s word and replaced it with their own ideas. Instead of enlightening the people with the Scripture, they kept its knowledge locked in strict regulations and obscurities. Although the wisdom of God was in their midst, yet they could not perceive Jesus as their Lord. He taught them that the knowledge of Scripture and entrance to the kingdom are interconnected. But they sought to destroy him rather than to embrace his teaching and example. By rejecting him, who is the “door” to all wisdom and knowledge of God, the Pharisees closed themselves and to the work of God that transforms all men. In this way, they remained as hindrance to the flow of God’s knowledge and of gaining His kingdom.

“அறிவுக் களஞ்சியத்தின் திறவுகோலை நீங்கள் எடுத்துக் கொண்டீர்கள்” என்று பரிசேயர்களைச் சாடுகின்றார் இயேசு. இத்திறவுகோல் மறைநூலின் அர்த்தங்களைத் திறக்கும், மனிதர்களை இறையறிவுக்குக் கொண்டு சேர்க்கும், இறையரசில் நுழைவதற்கு வழிவகுக்கும். பரிசேயர்கள் எந்தவொரு ஞானத்தையும் அடையவில்லை என்பதற்காக மட்டுமல்லாமல், அவர்களின் போதனைகள் மூலம் மற்றவர்கள் உண்மையை அறிந்து கொள்ளத் தடையாய் இருந்ததற்காகவும் அவர்களைக் குற்றம் சாட்டுகின்றார். சட்ட வல்லுநர்களான அவர்கள், மறைநூலை விளக்கும் உரிமையைக் கொண்டிருந்தனர். இதன் காரணமாக அவர்கள் இறைவார்த்தைக்குத் தங்கள் மனதைக் கல்லாக்கிக் கொண்டார்கள். மாறாக தங்கள் சொந்த கருத்துக்கள் மூலம் அவற்றிக்கு விளக்கம் அளித்து வந்தனர். மக்களுக்கு இறைவார்த்தையை கொண்டு அறிவூட்டுவதற்குப் பதிலாக, அவர்களின் அறிவை கடுமையான விதிமுறைகளாலும் குழப்பங்களாலும் மழுங்கடித்து வைத்திருந்தார்கள். இவ்வாறு இறைஞானம் அவர்கள் மத்தியில் இருந்த போதிலும், அவர்களால் இயேசுவை தங்கள் மெசியா என்று ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. மறைநூலைப் பற்றிய அறிவும், இறையாட்சிக்குள் நுழைவதும் ஒன்றோடொன்று தொடர்பு கொண்டிருக்கின்றன என்பதை இயேசு அவர்களுக்குக் கற்பித்தார். ஆனால் அவருடைய போதனையையும் முன்மாதிரியையும் ஏற்றுக் கொள்ளாமல் அவரை அழிக்கவே முற்பட்டார்கள். கடவுளின் ஞானத்திற்கும் அறிவிற்கும் நுழைவு வாயிலாக இருக்கும் இயேசுவை அவர்கள் நிராகரிப்பதன் மூலம், பரிசேயர்கள் தங்களுக்கும் மற்றும் எல்லா மானிடருக்கும் மாற்றத்தினை வழங்கும் இறையருளை பெறத்தடையாக இருந்தார்கள். இவ்வாறு அவர்கள் இறையறிவின் ஊற்றுக்கும் இறையாட்சியில் புகுவதற்கும் தடையாகவே செயல்பட்டு வந்தார்கள்.