Breaking the Word

GOSPEL READING: MATTHEW 1:1-16,18-23

Jesus was a historical person. He had a linked with the past. He was a descendant of Abraham. And Abraham was a man of faith; he was the first historical person to believe in God and was justified for his faith. Jesus was a descendant of David as well. David was the civil leader and he gave the people a sense of a society, a nation. So Jesus was the descendant of both the faith of the past and the society of the past.

Jesus was a divine person. Mary conceived Jesus through the Holy Spirit. This was told to Joseph himself in a dream. This was the faith of Joseph. Joseph accepted it in faith. An action of God (through the Holy Spirit) when accepted in faith (Joseph) realized God with us (Jesus). A historical person (son of Abraham; son of David) became ‘God with us’ through the action of God when accepted in faith.

இயேசு ஒரு வரலாற்று மனிதன் (ஆபிரகாமின் மகன்@ தாவீதின் மகன்). அவர் ஒரு இறைமகனாகிறார் (இம்மானுவேல் என்றால் ~கடவுள் நம்முடன் இருக்கிறார்|). இது எவ்வாறு நிகழும். தூய ஆவின் செயலால் மட்டுமே இது நடக்கக்கூடும். இதை ஏற்றுக்கொள்ள நம்பிக்கை (விசுவாசம்) அவசியமானது. விசுவாசம்> இறை செயல் இவை இரண்டும் ஒன்றுபடும்போது மனிதன் இறைவனாகிறான்.

GOSPEL READING: LUKE 6:6-11

In this passage there is a group made up of Scribes and Pharisees, there is a man with the withered hand and then there is Jesus. The man with the withered hand is in need of assistance and care. And there is always an excuse not to help others. One can also find a religious reason not to help a man in need. Here in this case, it is Sabbath that is the reason for not helping the man in need.

Pharisees and the Scribes look at the others to find reason to accuse them. They were very meticulous in fulfilling the rules. But here in this case they knew the rule to check the other about his fulfilling the rule. They were only trying to find fault with the others. Jesus on the other hand was trying to do good to the needy. He was looking for an opportunity to do good.

மறைநூல் அறிஞரும் பரிசேயரும்> இயேசுவும்> வலக்கை சூம்பியவர் ஒருவரும் தொழுகைக்கூடத்திற்குள் இருந்தார்கள். வலக்கை சூம்பியவருக்கு உதவி தேவைப்பட்டது. மறைநூல் அறிஞரும் பரிசேயரும் ஒழுங்குகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்தார்கள். அதுமட்டுமல்ல மற்றவர்கள் ஒழுங்குகளை கடைகிடிக்கிறார்களா என்பதில் கருத்தாய் இருந்தார்கள் இரக்கத்தை மறந்தார்கள். பிறர் தேவையே நன்மை செய்வதற்கு காரணமாக கண்ட இயேசு நற்பணி செய்கிறார்.